ادیسون حق امتیاز 223898 ایالات متحده را برای لامپ کم مصرف چهل وات رشته ای خود در سال 1880 دریافت کرد؛ امروزه لامپ های رشته ای هنوز در خانه های ما به طور منظم استفاده می شوند.
برخلاف تصور عمومی، توماس آلوا ادیسون اولین لامپ را “اختراع” نکرد، بلکه ایده ای 50 ساله را بهبود بخشید.
برای مثال، دو مخترع که قبل از توماس ادیسون، لامپ رشته‌ای را به ثبت رساندند، هنری وودوارد و متیو ایوان بودند. به گفته شورای ملی تحقیقات کانادا:
هنری وودوارد از تورنتو، که به همراه متیو ایوانز یک لامپ را در سال 1875 به ثبت رساندند. توماس ادیسون آمریکایی مبتکر، که روی همین ایده کار می کرد، حقوق ثبت اختراع آنها را خرید.
سرمایه برای ادیسون مشکلی نبود: او از حمایت یک سندیکای منافع صنعتی با 50000 دلار برای سرمایه گذاری برخوردار بود مبلغ قابل توجهی در آن زمان.
ادیسون با استفاده از جریان کمتر، یک رشته کوچک کربنیزه شده و یک خلاء بهبود یافته در داخل کره زمین، لامپ را در سال 1879 با موفقیت نشان داد و همانطور که می‌گویند بقیه آن تاریخ است.
آمریکایی، پیتر کوپر هویت، لامپ بخار جیوه را در سال 1901 ثبت اختراع کرد؛ این یک لامپ قوسی بود که از بخار جیوه محصور در یک لامپ شیشه ای استفاده می کرد.
لامپ های بخار جیوه پیشرو لامپ های فلورسنت بودند، چراغ های قوسی فشار قوی از یک لامپ کوچک گاز پرفشار استفاده می کنند و شامل لامپ های بخار جیوه، لامپ های قوس سدیم فشار بالا و لامپ های قوس متال هالید هستند.
ایروینگ لانگمویر آمریکایی، یک لامپ تنگستن الکتریکی پر از گاز را در سال 1915 اختراع کرد. این لامپ رشته ای بود که از تنگستن به جای کربن یا سایر فلزات به عنوان رشته در داخل لامپ استفاده می کرد و به استاندارد تبدیل شد.
لامپ های قبلی با رشته های کربنی هم ناکارآمد و هم شکننده بودند و به زودی پس از اختراعشان با لامپ های رشته ای تنگستن جایگزین شدند.
فردریش مایر، هانس اسپانر و ادموند گرمر در سال 1927 یک لامپ فلورسنت را به ثبت رساندند؛ یک تفاوت بین بخار جیوه و لامپ های فلورسنت این است که لامپ های فلورسنت در داخل پوشانده شده اند تا کارایی را افزایش دهند.
در ابتدا، بریلیم به عنوان یک پوشش استفاده می شد، اما بریلیم بسیار سمی بود و با مواد شیمیایی فلورسنت ایمن جایگزین شد.
